L'une des histoires cachées de Lallange est qu'il y eut un aérodrome de 1937 à 1954. Il s'agissait de la première piste d'atterrissage au Luxembourg, et elle permettait une liaison directe entre Esch et Londres. Avec la visite audio HistorEsch, nous voulons faire revivre l'histoire à travers les souvenirs des habitants. Bien que l'aérodrome n'existe plus, vous pouvez écouter M. Johanns et mieux comprendre un lieu méconnu de Esch sur Alzette.
Pour ceux qui ne peuvent pas écouter l'audio par telephone, nous avons fourni la transcription et une traduction française ci-dessous. En utilisant la traduction automatique de ce site (coin supérieur droit), vous pouvez lire le texte dans la langue de votre choix.
Souvenir 1
Hei waren dann d’Hangaren zu Lalleng, dat war an de Lankelzer Wisen, an do hu mir als Kanner natierlech gespillt. Dat waren Wellblechbuden, wou dann zum Deel nach Fligeren dra stoungen. Dann si mir op déi Fligeren do geklommen. Ech ka mech nach gutt drun erënneren – wéi al war ech do? Sechs oder Siwen Joer – do stoung een Doppeldecker do, a mir sinn ronderëm geklommen, bis ech op eng Kéier mam Been duerch den hënneschte Flillek vum Doppeldecker duerchgebrach sinn. Do hunn ech zwar eng Méck gemaach, well ech wollt lo wierklech net do alles futti maachen.
Souvenir 2
Nierwendrunner, do war dunn den Tower. Dat ass jo dono eng Spillschoul ginn. Do si mir och ëmmer uewendriwwer ronderëm geklomme. Wéi gesot, do war alles fräi do. Do war keng Autobunn an näischt. Do war bis den Tipp dorobber hu mir gespillt an de Bëscher, ronderëm war wierklech immens vill Platz fir do ze spillen. Ech hunn ëmmer an de Beienhaiser do gewunnt, an dann hu mir ëmmer Bude gebaut lénks a riets, an hei um Tower si mir natierlech dann ronderëm geklomme. Dat war natierlech net ongeféierlech. Als kleng Bouwen oder Meedercher ass et jo awer eng Héicht, déi kann wéidoen. Do si mir dann ronderëm gelaf bis iergendwann eng Kéier een – an weess den Numm nach, den kennen ech och nach – mat engem Loftgewier op eis geschoss. Dunn si mir och do net méi higaangen. Mee den huet net am Loftgewier op eis geschoss, fir eis do ze verjoen. Den huet mam Loftgewier op eis geschoss well d’Loftgewier eben doheem war.
Souvenir 3
Zu menger Zäit net. Dat war eben eppes wat do war, wat net méi gaangen ass an net méi funktionéiert huet. Et hat ee keng Attache – also meng Generatioun lo. Ech mengen, virdrun war jo bal keng Generatioun do. Meng Elteren an déi hunn alleguer d’Haiser do kaf. Dat heescht, virun menger Generatioun, meng Elteren an déi, déi haten och net vill domadder ze dinn. Dat heescht si hunn och bal ni ee Fliger gesinn do fléien. Well et war eigentlech deemools – ech géing soen an de 1960er – war dat alles well zou, dat heescht du hues keen Bezuch méi dozou gehat. Du wosst just, dass et wär. A bemol war et fort. An et huet och keen dunn dono gekrasch, et war eben dunn sou. Däerf een net vergiessen, dass d’Sensibilitéit op historesch Saachen zu der Zäit – dat war net wäit nom Krich – net esou héich war, wéi elo. Do war ee gewinnt drun, dass villes net méi do war. An et houng een einfach un näischt. Och u materielle Saachen war een net méi sou gebonne wéi haut. Dat war eben sou, an dunn ass wéi gesot een neie Quartier do gebaut ginn. De Quartier Cinquantenaire, Lalleng ënnen, d’Lëtzebuerger Strooss an d’Monnerecher Strooss, dat waren déi éischt Stroossen, déi zu Lalleng waren.
Voici les cintres à Lallange, au Lankelzer Wisen. Bien sûr, quand nous étions enfants, nous avions l'habitude de jouer là. Les hangars étaient faits de tôle ondulée avec même des avions à l'intérieur. Nous avions l'habitude de grimper sur ces avions. Je me souviens très bien d'un moment. Je devais avoir six ou sept ans. A l'intérieur du hangar se trouvait un avion à deux étages et nous sommes montés dessus. Soudain, ma jambe a traversé l'une des ailes arrière. Je me suis rapidement enfui car je ne voulais vraiment pas casser d'autres parties de l'avion.
A côté du hangar se trouvait la tour. Après, ils l'ont transformée en école. Nous avions l'habitude de grimper en haut de la tour. Tout était librement accessible. Il n'y avait pas d'autoroute à proximité. Il y avait tellement d'espace pour jouer, nous jouions dans les bois et jusqu'au sommet de la colline. Je vivais dans le Beienheiser, et nous avions l'habitude de construire des petites cabanes tout autour de la zone. Et la tour était un bel endroit pour grimper. Bien sûr, c'était assez dangereux. C'était une hauteur considérable pour les petits garçons et les petites filles. Alors, nous courions partout jusqu'à ce que soudain, quelqu'un utilise un pistolet à air comprimé pour nous tirer dessus. Je sais qui c'était et je le connais encore aujourd'hui. Mais il n'a pas tiré parce qu'il voulait se débarrasser de nous, mais parce qu'il avait simplement un pistolet à air comprimé à la maison.
L'aérodrome était quelque chose qui était là, mais qui ne fonctionnait pas ou plus. Vous n'y étiez pas attaché - du moins ma génération. Je veux dire, avant cela, il n'y avait pas vraiment de génération présente à Lallange. Des gens comme mes parents ont acheté ces maisons. Cela signifie que la génération avant la mienne, mes parents et ainsi de suite, n'avait pas grand-chose à voir non plus. Ils ne voyaient que rarement des avions. Parce que dans les années 1960, tout était déjà fermé, donc vous ne pouviez pas vraiment établir un lien avec le site. Vous saviez juste que c'était là. Et soudain, il a disparu. Et personne n'en était vraiment triste. Il ne faut pas oublier que la sensibilité aux choses historiques n'était pas particulièrement grande après la guerre. Les gens étaient habitués au fait que beaucoup de choses avaient disparu. Vous n'étiez attaché à rien. Vous n'étiez pas aussi matérialiste qu'aujourd'hui. Puis, ils construisent une nouvelle partie de la ville : le quartier du Cinquantenaire. La route de Luxembourg et la route de Mondercrange ont été les premières rues de Lallange.
This website uses cookies to ensure you get the best experience on our website. Click here to learn more about cookies